دیگر چه فایده  

چیزی به یاد نمی آورم
 نه از دندان های شیری خاک شده
 پای درخت سیب و
 نه از مشق های دو خط در میان عید و
 نه از شکاف های جمجمه ام
 صفحه ی سیزده از فصل چهارم تقویم کدام سال سیاه بود ؟
نمی دانم
 فقط بعد ها شنیده ام
 که یک نفر آمده با دست های پر از گچ
 و روی تخته سیاه خیابان
کروکی اقبال مرا کشیده و رفته است
 و بعد ها از عابرین سوال کرده
 من آن روز
 با شاخه گلی شکسته ، گوشه ی لبهام
 سراغ تو را با لهجه ی کدام پرنده گرفتم
 دیگر چه فایده
 که خیره بمانم به سپیدی این سقف ؟
 من که چیزی به یاد ندارم
 جز اینکه به احتمال قوی
دیری است با له شدن الفت گرفته ام
 و دیگر کسی صدای کشیده ای که حتی شبیه نام تو باشد
 از میان لب های من نشنیده ست......................................................................................